هوای اتمسفری قطعا حاوی مقداری بخار آب است. غلظت آب موجود در هوا، به هنگام فشرده‌سازی افزایش می یابد. مدیریت هوای فشرده برای پیشگیری از رخداد مشکلات آتی در تجهیزات کمپرسور ضروری است. در مطلب زیر به بررسی چگونگی خشک کردن هوای فشرده به کمک درایرهای غشایی می پردازیم.
درایر غشایی چیست؟
درایرهای غشایی از فرآیند نفوذ انتخابی اجزای گازی موجود در هوا بهره میگیرند. درایر استوانه‌ایست که هزاران الیاف پلیمری متخلخل در آن جا گرفته است و لایه‌ای از کوتینگ (روکش) نیز دیواره‌های داخلی آن را پوشش داده است. الیاف مذکور دارای نفوذ انتخابی مناسب برای جداسازی بخار آب هستند. هوای فشرده‌ی مرطوب پس از فیلتر وارد استوانه شده و روکش غشاء امکان نفوذ بخار آب را داده و این ذرات میان الیاف تجمیع می شوند؛ این فرآیند تقریبا با حفظ فشار ورودی انجام می پذیرد. آب نفوذی به وسیله‌ی سیستم تهویه به اتمسفر بیرون از استوانه تخلیه می شود. نفوذ یا جداسازی مذکور ناشی از تفاوت فشار جزئی گاز در داخل و خارج الیاف متخلخل می باشد.
کار با درایرهای غشایی آسان است، در هنگام عملیات بی‌صدا بوده و هیچ قطعه‌ی متحرکی ندارند، همچنین مصرف برق پایینی داشته و نیازمندی‌های نگهداری آنها اندک است (عموما تعویض فیلترهای جریان بالادستی درایر). علاوه بر جداسازی آب، جداسازی سایر اجزای گازی نیز، بسته به مشخصات غشای مورد استفاده، میسر می باشد. جداسازی گازهای متفاوت به موجب ابعاد مولکولی و انحلال‌پذیری آنها در غشا امکان‌پذیر است. ابعاد مولکولی کوچکتر پخش گاز را افزایش داده و در نتیجه امکان جداسازی با تمرکز بر تمایزات تحرکات آنها فراهم می آید. توضیحات اخیر برای مثال در هنگام طراحی ژنراتورهای نیتروژن کارایی دارد.
