در سالهای اخیر سیستمهای رگولاتوری (تنظیمی) پیشرفتهای چشمگیری کرده اند و چنین پیشرفتی، گسترهی وسیعی از راهکارها را در این حوزه عرضه داشته است. سیستمهای رله با تجهیزات برنامهپذیر (PLCها) جایگزین شده اند؛ این گروه تجهیزات نیز اخیرا در حال جایگزینی با سیستمهای منطبق بر ویژگیهای محصول هستند که بر پایهی میکروکامپیوترها طراحی می شوند. در مطالب پیش رو سیستمهای مانیتورینگ و کنترل انواع متداول کمپرسورها معرفی خواهد شد. مطلب حاضر کنترل لود-آنلود-استاپ را پوشش میدهد.
کنترل لود-آنلود-استاپ چیست؟
متداولترین روش کنترلی برای کمپرسورهایی که بر پایهی جابجایی کار می کنند، “هوا تولید کن/هوا تولید نکن” (کنترل آنلود) است. زمانی که به هوای فشرده نیاز باشد، سیگنالی به یک شیر سولنوئیدی ارسال میشود که شیر ورودی کمپرسور را به حالت کاملا باز هدایت می کند. این شیر یا کاملا باز (زیر بار/لود) و یا کاملا بسته (در حالت آنلود) است؛ جایگاهی میان این دو وجود ندارد. در کنترلرهای قدیمی، که حال بر روی کمپرسورهای کوچکتر کاربرد دارند، سوئیچی با عنوان سوئیچ فشار (Pressure Switch) در سیستم هوای فشردهی خود دارند که ۲ مقدار قابل انتخاب دارد: یکی برای فشار حداقلی (= حالت لود) و یکی برای فشار حداکثری (= حالت آنلود).
کمپرسور، با رنج ۰/۵ بار، میان حدود مقادیر تعیین شده کار می کند. زمانی که نیاز به ظرفیت/دبی هوای فشرده بسیار اندک باشد، کمپرسور عموما در وضعیت آفلود (توقف) کار می کند. مدت دورهی در جا کار کردن (idling) به وسیلهی یک تایمر مشخص شده است (برای مثال ۲۰ دقیقه). وقتی مدت زمان تنظیم شده گذشت، کمپرسور متوقف شده و تا هنگامی که فشار به مقدار حداقلی افت نکند به راه نمی افتد. ضعف این روش در رگولاتوری کُند آن است.
در یکی از بهروزرسانیهای این سیستم قدیمی، سوئیچ فشار با مبدل فشاری آنالوگ و سیستم تنظیم الکترونیکی سریعی جایگزین شده است. این ترکیب جدید سرعت تغییر فشار در سیستم را تشخیص می دهد. در نتیجه سیستم موتور را روشن کرده و باز و بسته شدن دریچه را در زمان دقیق کنترل می کند. روش مذکور رگولاتوری دقیق و سریع در بازهی +- دو دهم بار را ارائه می دهد.
وقتی نیازی به هوادهی نیست کمپرسور در حالت آفلود کار کرده و فشار ثابت می ماند. مدت زمان در جا کار کردن (آفلود/idling) دستگاه به تعداد دفعاتی بستگی دارد که موتور الکتریکی کمپرسور می تواند پیش از داغ کردن استارت بزند.