با افزایش سرعت گردش روتورها تمام اعضا و اجزای سیستم تحت فشار و استرس بیشتری قرار میگیرند و به اصطلاح دوغ و دوشاب از هم جدا شده و دستگاه نشان میدهد که چند مرده حلاج است. دما بالا میرود، لرزش و اصطکاک افزایش می یابد و حتی کیفیت واقعی روغن هم در دور بالا خود را نشان میدهد.
اگر از محدوده‌ی بهینه‌ی کاری کمپرسور اسکرو بالاتر رویم، اولین علامت افزایش دمای هوا و روغن است. در دور بالا مدت زمان تماس میان روتورها و هوای ورودی کاهش می یابد و فشرده سازی سریعتر انجام میشود؛ در عوض دما به شدت افزایش می یابد. افزایش دما ناشی از فرصت محدودی است که روغن برای انجام وظایف متعدد خود دارد. روغن کمپرسور اسکرو هم مسئول روانکاری است و هم گرمای داخل هر مرحله‌ی تراکم یا المنت را دریافت کرده و تخلیه میکند. تداوم این وضعیت دمای روغن را بالا میبرد. افزایش دمای روغن ورای حد و حدود مجاز، ویسکوزیته‌ی آن را کاسته و خواص روان کنندگی آن را از بین میبرد. تخریب این چنین روغن به معنای تماس فلز با فلز در داخل المنت است و تماس روتورها و دیواره‌ی هوزینگ به تدریج به ساییدگی و قفل شدن اسکرو می انجامد.
